Το Άγχος είναι γνώριμο και οικείο συναίσθημα τόσο για ενήλικες όσο και για παιδιά. Εμφανίζεται σε πολλές  και διαφορετικές καταστάσεις της ζωής, θέτοντας το άτομο σε κατάσταση ετοιμότητας όταν πρόκειται να έρθει αντιμέτωπο με δύσκολες καταστάσεις, ως μία φυσιολογική διαδικασία. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που το άγχος μπορεί να γίνει δυσλειτουργικό και να αποτελέσει ένδειξη για την ύπαρξη κάποιας  Αγχώδους Διαταραχής.  Σε αυτή την περίπτωση τα παιδιά απευθύνονται στον Παιδοψυχολόγο, ο οποίος θα αξιολογήσει την ένταση του άγχους, κατά πόσο αυτό είναι υπερβολικό σε σχέση με το ερέθισμα που το προκαλεί, κατά πόσο είναι επίμονο στο χρόνο και με ποιο τρόπο επηρεάζει τη λειτουργικότητα του ατόμου (Δερδεράκης και Θάνος, 2010).

Το άγχος μπορεί να εμφανίζεται σε μία συγκεκριμένη κατάσταση της ζωής του παιδιού-εφήβου, όπως είναι οι παρέες, οι οικογενειακές σχέσεις, η σχολική επίδοση ή να συνυπάρχει  σε πολλές, διαφορετικές καταστάσεις (γενικευμένος άγχος). Πέρα από το αίσθημα ανησυχίας, την ύπαρξη σωματικών συμπτωμάτων και δυσλειτουργικών σκέψεων, στα παιδιά και τους εφήβους συχνά συνυπάρχουν και άλλα συμπτώματα όπως είναι η νευρικότητα, η ευερεθιστότητα, η μυϊκή τάση, η εύκολη κόπωση, οι διαταραχές ύπνου και η δυσκολία συγκέντρωσης (DSM-IV).  Τα παραπάνω συμπτώματα συχνά προκαλούν υποκειμενική ενόχληση, έκπτωση στον κοινωνικό τομέα, στη σχολική επίδοση ή σε άλλους τομείς της λειτουργικότητας (Κακούρος & Μανιαδάκη, 2005). Οι αγχώδεις διαταραχές εκτιμώνται σε ποσοστό άνω του 18% σε παιδιά ηλικίας 6-17 ετών. Το άγχος συχνά σχετίζεται και με άλλες διαταραχές όπως είναι  η κατάθλιψη, η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – υπερκινητικότητα ή η διαταραχή προκλητικής διαταραχής.

Ο Ψυχολόγος που δουλεύει με παιδιά και εφήβους για την αντιμετώπιση του άγχους αρχικά αξιολογεί το βαθμό και την ένταση του άγχους καθώς και τις επιμέρους διαστάσεις της ζωής που επηρεάζονται. Στη συνέχεια διαμορφώνει την κατάλληλη παρέμβαση, η οποία στοχεύει στη διαχείριση των αγχωδών συναισθημάτων, στη βελτίωση της λειτουργικότητας των παιδιών- εφήβων και στην κατανόηση των μηχανισμών με τους οποίους ο τρόπος σκέψης συμβάλλει στην εκδήλωση των συμπτωμάτων άγχους    (Albano & Kendall, 2002).

                                                                                Η  Παιδοψυχολόγος

                                                                                  Αλεξίου Βανέσσα

 

Βιβλιογραφία

Albano, A. M. & Kendall, P. C. (2002). Cognitive behavioural therapy for children and αdolescents with anxiety disorders: clinical research advances. International Review of Psychiatry, 14, pp. 129–134.

Δερεδάκης, Ν. & Θάνος, Θ. (2010). Το άγχος και οι διαταραχές του στα παιδιά. Eπιστημονικό Bήμα, τ. 12.

Κακούρος, Ε. & Μανιαδάκη, Κ. (2005). Ψυχοπαθολογία παιδιών και εφήβων, Αναπτυξιακή προσέγγιση, 4ηεκδ., Τυποθήτω-Γ. Δαρδανός, Αθήνα.