Aνάμεσα στους συνηθισμένους λόγους για τους οποίους ο έφηβος «θρονιάζεται» με τις ώρες μπροστά στην τηλεόραση είναι οι εξής: – Oι γονείς έχουν συνεχώς σε λειτουργία τη συσκευή της τηλεόρασης, είτε τρώνε είτε μαγειρεύουν είτε σιδερώνουν. Tο παιδί σε αυτή την περίπτωση συνεχίζει απλώς ό,τι έμαθε. – Kαθώς η τηλεόραση «παίζει» αδιάκοπα ακόμα και χωρίς να την παρακολουθεί κανείς στην οικογένεια, το παιδί συνηθίζει να την έχει σαν «συντροφιά». O.

Η ανάπτυξη της κοινωνικότητας του παιδιού αποτελεί μεγάλη πρόκληση, η οποία καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθησή του, τις φιλίες του και την προσαρμογή του στη σχολική ζωή. Η ανάπτυξη της κοινωνικής συμπεριφοράς έρχεται ως αποτέλεσμα της επικοινωνίας με τα πρώτα πρόσωπα του περιβάλλοντος του παιδιού. Η επικοινωνία αυτή είναι δυναμική και σταδιακή διαδικασία.   Στην προσχολική ηλικία Μερικά από τα πιο σημαντικά σημεία αυτής της ανάπτυξης κατά την προσχολική ηλικία είναι.

Οι περισσότεροι γονείς των οποίων τα παιδιά πάνε στον παιδικό σταθμό ή στο σχολείο παραπονιούνται ότι κάθε φορά που αυτά επιστρέφουν από το σχολείο και τα ρωτούν πώς πέρασαν την ημέρα τους δεν παίρνουν την παραμικρή απάντηση. Κι όμως, τόσο εσείς όσο και οι υπόλοιποι γονείς ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Λογικό δεν είναι; Πρόκειται για το παιδάκι σας, το οποίο πέρνα τόσες ώρες μακριά σας, σε ένα νέο περιβάλλον.

Νέες μελέτες δείχνουν ότι η έγκαιρη και εντατική θεραπευτική παρέμβαση οδηγεί σε πλήρη αποκατάσταση σε ποσοστό 30%-40% των παιδιών με αυτιστικού τύπου διαταραχές. Ο αυτισμός είναι μια πολύπλοκη διαταραχή της συμπεριφοράς που περιλαμβάνει ποικιλία χαρακτηριστικών γνωρισμάτων. Αποτελεί γενετική διαταραχή που προκύπτει είτε από ταυτόχρονη παρεκτροπή πολλών γονιδίων είτε αποτελεί πολυπαραγοντικό νόσημα που οφείλεται σε συνδυασμό γενετικών, επιγενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Προκαλείται από πολλά οργανικά νοσήματα (περισσότερα από 20 έχουν συσχετισθεί.

   Δυστυχώς στην εποχή που ζούμε η παιδική κακοποίηση είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Με τον όρο παιδική κακοποίηση αναφερόμαστε στη συμπεριφορά προς ένα παιδί η οποία είναι: α) έξω από τους κανόνες ευπρεπούς συμπεριφοράς και β) συνεπάγεται σημαντικό κίνδυνο πρόκλησης σωματικής ή συναισθηματικής βλάβης.  Η συμπεριφορά περιλαμβάνει ενέργειες και παραλείψεις, είτε σκόπιμες είτε ακούσιες και μπορεί να έχει σοβαρές, ήπιες ή και καμία δυσμενή.

Ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι ένα πολυδιάστατο κοινωνικό φαινόμενο, με συχνό θύμα τον παιδικό πληθυσμό. Παιδιά που προέρχονται από εθνικές μειονότητες, παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (αυτισμός, σύνδρομα, νοητική υστέρηση, μαθησιακές δυσκολίες) και παιδιά με σωματικές αναπηρίες   είναι τα συνηθέστερα θύματα του κοινωνικού αποκλεισμού. Όπως φαίνεται από τις παραπάνω ομάδες η διαφορετικότητα είναι βασικό χαρακτηριστικό των ατόμων που βιώνουν κοινωνικό αποκλεισμό. Τα παιδιά αυτά συχνά αποκλείονται από διάφορες κοινωνικές ομάδες όπως.

   Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ένα ζήτημα που απασχολεί το άτομο από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Οι σχέσεις που αναπτύσσει ένα παιδί  με τα υπόλοιπα άτομα του περιβάλλοντός του, συνομηλίκους και ενήλικες, κατά την παιδική ηλικία, είναι καθοριστικής σημασίας για την μετέπειτα ανάπτυξή του. Η σχέση που αναπτύσσει το παιδί από τη βρεφική κιόλας  ηλικία με τους σημαντικούς για εκείνο  ενήλικες είναι ο πρόδρομος τόσο της δομής της.

Στην Ελλάδα, αρχικά οι σπουδαστές αποφοιτούν ως Ψυχολόγοι από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Οι σπουδές στα ανωτέρω πανεπιστήμια είναι τετραετούς φοίτησης και απαραίτητη προϋπόθεση για την ολοκλήρωσή τους είναι η πολύωρη κλινική και πρακτική άσκηση. Ο Παιδοψυχολόγος συνεχίζει την επιστημονική εξειδίκευση, μετά την απόκτηση του βασικού πτυχίου ψυχολογίας, με σπουδές μεταπτυχιακού επιπέδου, οι οποίες καλύπτουν ένα ευρύ.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία [Νόμος 991/1979, Φ.Ε.Κ. 278, τ. Α΄, 20.12.1979, «Για την άσκηση του επαγγέλματος του Ψυχολόγου στην Ελλάδα και για άλλες διατάξεις», όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 27 του νόμου 2646/1998, Φ.Ε.Κ. 236, τ. Α΄, 20.10.1998, «Ανάπτυξη του Εθνικού Συστήματος Κοινωνικής Φροντίδας και άλλες διατάξεις»], η άσκηση του επαγγέλματος του Ψυχολόγου επιτρέπεται μόνο σε Ψυχολόγους με ειδική άδεια, η οποία χορηγείται από την Πολιτεία. Για την χορήγηση.

Οι Ψυχολόγοι δεσμεύονται από το Νόμο ως προς τη διαφύλαξη του απορρήτου (νόμου 991/79, ΦΕΚ Α’ 278 Άσκηση του επαγγέλματος του Ψυχολόγου), που σημαίνει ότι δεν έχουν το δικαίωμα να παρέχουν σε τρίτους πληροφορίες που συλλέγονται κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, χωρίς την έγκριση του θεραπευόμενου. Το ίδιο ισχύει και για τους Παιδοψυχολόγους, οι οποίοι μπορούν να ενημερώνουν τους γονείς των παιδιών και των εφήβων για τις δυσκολίες τους και.

Για το επάγγελμα του Παιδοψυχολόγου, ισχύει ο σεβασμός και η τήρηση των κανόνων του Κώδικα Δεοντολογίας των Ψυχολόγων. Σκοπός του Κώδικα Δεοντολογίας είναι η διατήρηση του κύρους του επαγγέλματος του Ψυχολόγου και η πραγμάτωση της αποστολής του. Ο Κώδικας δεοντολογίας καλύπτει διαφορετικές διαστάσεις του επαγγέλματος του Ψυχολόγου, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται οι γενικές υποχρεώσεις του, οι σχέσεις με τους συναδέλφους, οι σχέσεις με εκπροσώπους άλλων επαγγελμάτων, οι σχέσεις με τις.

Η χρήση και η  κατάχρηση ουσιών και συμπεριφορών που μπορεί να οδηγήσουν σε εξάρτηση κάνει συχνά την εμφάνισή της στην εφηβεία. Μεταξύ των δημοφιλέστερων εξαρτητικών ουσιών και συμπεριφορών στους εφήβους είναι το αλκοόλ, ο καπνός, η ινδική κάνναβη και  το διαδίκτυο με συνηθέστερες διαδικτυακές δραστηριότητες τα διαδικτυακά παιχνίδια και  τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε ποσοστό επικράτησης 11%. (Μονάδα εφηβικής υγείας Πανεπιστημίου Αθηνών, 2012). Η εξάρτηση από τα παραπάνω, είναι βαρύνουσας.